-
1 udzielić
глаг.• дарить• дать• предоставить• предоставлять• преподать• разрешать• субсидировать• уделить* * *дать, оказать, предоставитьpoświęcić, użyczyć, wydzielić уделить* * *udziel|ić\udzielićony сов. czego дать, предоставить что;\udzielić głosu предоставить слово; \udzielić informacji дать справку, проинформировать; \udzielić kredytu предоставить кредит; \udzielić nagany дать выговор; \udzielić poparcia поддержать;
\udzielić pełnomocnictw komuś предоставить полномочия кому-л., облечь полномочиями кого-л.;\udzielić zezwolenia дать разрешение, позволить
+ użyczyć* * *udzielony сов. czegoдать, предоста́вить чтоudzielić głosu — предоста́вить сло́во
udzielić informacji — дать спра́вку, проинформи́ровать
udzielić kredytu — предоста́вить креди́т
udzielić nagany — дать вы́говор
udzielić poparcia — поддержа́ть
udzielić pełnomocnictw komuś — предоста́вить полномо́чия кому́-л., обле́чь полномо́чиями кого́-л.
udzielić zezwolenia — дать разреше́ние, позво́лить
Syn: -
2 poparcie
сущ.• защита• обеспечение• оборона• опора• поддержка• подмога• подпора• подспорье• помощь* * *poparci|e☼ поддержка ž;udzielić \poparcieа оказать поддержку
* * *сподде́ржка żudzielić poparcia — оказа́ть подде́ржку
См. также в других словарях:
udzielić — dk VIa, udzielićlę, udzielićlisz, udziel, udzielićlił, udzielićlony udzielać ndk I, udzielićam, udzielićasz, udzielićają, udzielićaj, udzielićał, udzielićany «dać, dostarczyć, użyczyć czegoś» Udzielić informacji, wskazówek, rad. Udzielić wywiadu … Słownik języka polskiego
poparcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, blm, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poprzeć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} pomoc ustosunkowanej, wpływowej osoby; opowiedzenie się za kimś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poparcie — n I 1. rzecz. od poprzeć. 2. «pomoc wpływowej osoby» Zbrojne poparcie. Wyrazić poparcie dla walczących o niepodległość. Służyć komuś poparciem. Udzielić komuś poparcia. Szukać u kogoś poparcia. Znaleźć u kogoś a. w kimś poparcie … Słownik języka polskiego
użyczyć — dk VIb, użyczyćczę, użyczyćczysz, użycz, użyczyćczył, użyczyćczony użyczać ndk I, użyczyćam, użyczyćasz, użyczyćają, użyczyćaj, użyczyćał, użyczyćany 1. «dać, oddać coś komuś bezpłatnie do użytku na pewien czas, oddać do czyjejś dyspozycji;… … Słownik języka polskiego
